جلسه ۹۸- آثار غلبه روح بر بدن در دوران ظهور ۳- تبعیت از روح امام موجب یقین به آن است که فعل ماموم فعل امام است، و تابع میزان این یقین، طی الارض و طی زمان و بسط نور سمع و بصر در نفوس شیعیان محقق میشود.

باسلام

جلسه ۹۸

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۹۸، سه شنبه ۹ بهمن ۱۳۹۷ _{(33.3 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)}

22 جمادی الاولی 1440

لینک کمکی جلسه ۹۸ _{(43.93 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)}

-  آثار غلبه‌ی احکام روح بر احکام بدن در دوران ظهور (جلسه سوم)

تبعیت از روح امام موجب یقین به آن است که فعل ماموم فعل امام است، و تابع میزان این یقین، طی الارض و طی زمان و بسط نور سمع و بصر در نفوس شیعیان محقق میشود.

شیعه ای که تبعیّت از روح امام کند از «منّا اهل البیت» گشته و فعل او فعل امام میشود (شیعه‌ی امام، شعاع نور مقیّدی است، که ظهورِ نورِ شمس مطلق امام است)؛ کما اینکه قرآن از قول ابراهیم ^{(علیه السلام)} میفرماید: «فَمَنْ تَبِعَنی‏ فَإِنَّهُ مِنِّی»، «هرکس از من تبعیت کند قطعاً او از وجود من است» _{(ابراهیم،36)}. 

 همچنین در فرمان طالوت بر ابتلای به ننوشیدن از نهر میفرماید: «إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی ، وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی‏»، خداوند شما را به وسیله رودخانه ‏اى می آزماید. پس هر کس سیر از آب بنوشد قطعاً از وجود من نیست، و ‏هر کسی که حتی طعم آب را نچشد (هیچ از آب ننوشد) او قطعاً از وجود من است _{(بقره، 249)}.

 این غلبه روح ولیّ بر تابعینِ اوست که آنچه برای روح او هست برای تمام سپاهیانش به مراتب هست، که با غلبه روحِ ولایت، طی الأرض و طی زمان و وسعت در شنوایی و بینایی (بسط نور سمع و بصر) و تسخیر ابرها و انقیاد اسباب از ایشان محقق میشود، کما اینکه برای ذوالقرنین و سپاهیانش نمونه ای از آن در مرتبه نازلتر محقق گشت: 

 «عَنِ الْبَاقِرِ ^{(علیه السلام)} : أََنَّ ذَا الْقَرْنَیْنِ کَانَ عَبْداً صَالِحاً نَاصَحَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَنَاصَحَهُ فَسُخِّرَ لَهُ السَّحَابُ وَ طُوِیَتْ لَهُ الْأَرْضُ وَ بُسِطَ لَهُ فِی النُّورِ وَ کَانَ یُبْصِرُ بِاللَّیْلِ کَمَا یُبْصِرُ بِالنَّهَارِ وَ أَنَّ أَئِمَّةَ الْحَقِّ کُلَّهُمْ قَدْ سَخَّرَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُمُ السَّحَابَ وَ کَانَ یَحْمِلُهُمْ إِلَى الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لِمَصَالِحِ الْمُسْلِمِینَ وَ لِإِصْلَاحِ ذَاتِ الْبَیْنِ . »،

 «از امام باقر-علیه السّلام-روایت شده است که: ذو القرنین بنده صالح خداوند بود، از خداوند نصیحت خواست، خداوند هم او را نصیحت کرد و ابرها را براى او مسخر نمود، و زمین برای طی الارض او (و لشکریانش) پیچیده شد، و بسط در نور برای او گردید و در شب بمانند روز مى‌دید. همچنین خداوند براى تمام امامان بر حقّ‌، ابرها را مسخر کرده و ابرها آنان را براى مصالح مسلمانان و اصلاح میان آنان از مشرق به مغرب مى‌برد».

 «و على هذا حال المهدی ع و لذلک یسمى صاحب المرأى و المسمع فله نور یرى به الأشیاء من بعید کما یرى من قریب و یسمع من بعید کما یسمع من قریب و أنه یسیح فی الدنیا کلها على السحاب مرة و على الریح أخرى و تطوى له الأرض مرة فیدفع البلایا عن العباد و البلاد شرقا و غربا»،

 «و بر همین سنن است حال امام مهدی (علیه السلام)، و به همین جهت نامیده شده به «صَاحِبَ الْمَرْأَی وَ الْمَسْمَع» (صاحب بینایی و شنوایی، که همه را می‌بیند و صدای همه را میشنود)؛ پس برای او نوری هست که اشیاء را از دوردست ببیند همانطور که از نزدیک می‌بیند، و از دور میشنود همانطور که از نزدیک میشنود، و او در دنیا سفر میکند (با اسباب الهی) بطوری که باری سوار بر ابر است و باری سوار بر باد است و باری با طی الارض است، پس دفع بلایا میکند از عباد و بلاد در شرق و غرب عالم».

 _{(الخرائج و الجرائح ج‏2 ص931، رواه العیّاشیّ فی تفسیره: 2/ 340 صدر ح 72، و الصدوق فی کمال الدین: 2/ 393 ح 1، و المصنّف فی قصص الأنبیاء: 120 ح 121 بأسانیدهم الى أبی بصیر، عنها البحار: 12/ 194 ح 17)}

کما اینکه در حدیث قدسی، خداوند متعال در مورد اعطاء مواهبش به امام زمان (علیه السلام) میفرماید: «وَ لَأُمَلِّکَنَّهُ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا وَ لَأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّیَاحَ وَ لَأُذَلِّلَنَّ لَهُ السَّحَابَ الصِّعَابَ وَ لَأُرَقِّیَنَّهُ فِی الْأَسْبَابِ وَ لَأَنْصُرَنَّهُ بِجُنْدِی وَ لَأُمِدَّنَّهُ بِمَلَائِکَتِی حَتَّى یُعْلِنَ دَعْوَتِی وَ یَجْمَعَ الْخَلْقَ عَلَى تَوْحِیدِی ثُمَّ لَأُدِیمَنَّ مُلْکَهُ وَ لَأُدَاوِلَنَّ الْأَیَّامَ بَیْنَ أَوْلِیَائِی إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ»،

 «مُلک و سلطنت شرق و غرب زمین را به او (امام مهدی -علیه السلام-) می‌بخشم؛ بادها را در تسخیر او قرار می‌دهم؛ ابرهای سرکش را برای او رام می‌گردانم، و او را در استیلای بر اسباب بالا میبرم؛ و با جنود و سپاهیان خود به او نصرت می‌دهم، و به وسیله فرشتگانم امدادش مینمایم، تا آنکه دعوت مرا اعلان کند و خلایق را بر توحیدم جمع گرداند، سپس سلطنت او را طولانی می‌گردانم و دوران دولت الهی را در میان اولیائم (از ائمه معصومین -علیهم السلام-) تا روز قیامت بلند می‌نمایم».

 _{(عیون أخبار الرضا -علیه السلام- ج‏1 ص264)}.